راز شهر ویران‌شده قرون وسطایی | چه چیزی این شهر بزرگ و پررونق را نابود کرد؟
تاریخ انتشار: ۱۱ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۹۸۷۵۲۵
به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از ساینس الرت، شهر «زیمبابوه بزرگ» اولین شهر بزرگ در جنوب آفریقا بود که در دوران اوجش ۱۸ هزار نفر در آن زندگی می‌کردند. با این حال هیچ‌کس واقعا نمی‌داند چه بر سر این شهر آمد که اکنون تنها ویرانه‌ای از آن به جا مانده است.
نابودی کلان‌شهر قرون وسطایی که زمانی شهری پررونق بود، گاهی اوقات به خشکسالی و مشکلات ناشی از آن مرتبط می‌شود، اما باستان‌شناسان اخیرا در میان خرابه‌های این شهر شواهدی یافته‌اند که نشان می‌دهد اتفاقا اهالی روش‌های مناسبی برای حفظ منابع آبی داشته‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
تیمی از محققان دانمارک، آفریقای جنوبی، انگلیس و زیمبابوه استدلال می‌کنند که یک سری گودال‌های بزرگ و مدور به نام «داکا» که در اطراف شهر پیدا شده‌اند، آن‌طور که کارشناسان زمانی فکر می‌کردند برای استفاده از خاک کنده نشده‌اند، بلکه محلی برای نگه داشتن آب بوده‌اند.
به عنوان مثال، پای چندین دامنه تپه، چاله‌های داکای متعددی قرار دارند که به صورت استراتژیک برای جذب باران و آب‌های زیرزمینی ایجاد شده‌اند. گودال‌های دیگری که شهر را احاطه کرده‌اند هم در میان نهرها قرار دارند.
محققان استدلال می‌کنند که با جمع‌آوری آب باران و محاصره برخی از بخش‌های یک رودخانه یا نهر، مردم شهر می‌توانستند مطمئن باشند که آب کافی برای آشامیدن و کشاورزی در بیشتر فصول سال در دسترس است.
بسیاری از بقایای گیاهانی که در نزدیکی داکاها یافت می‌شوند، گیاهانی هستند که در نزدیکی رودخانه‌ها یا منابع آب زیرزمینی که خاک رطوبت بالایی دارد، رشد می‌کنند.
این یافته‌ها با بررسی‌های میدانی و گفتگو با جوامع محلی تکمیل شد. فهمیدن اینکه همه داکاهای اطراف شهر زمانی می‌توانستند چه مقدار آب داشته باشند، چندان دقیق نیست، اما برآوردها نشان می‌دهد که این گودال‌ها احتمالا بیش از ۱۸ میلیون لیتر آب ذخیره می‌کردند.
در دوران شکوفایی زیمبابوه بزرگ، بین قرن‌های ۱۱ و ۱۵، این شهر محل زندگی نخبگان حاکم، رهبران مذهبی، صنعتگران و بازرگانان بود که همگی آب چشمه و آب باران را به این روش با هم به اشتراک می‌گذاشتند.
کارشناسان می گویند در طول فصل بارندگی برخی از مناطق شهر مرطوب و باتلاقی می‌شدند. به نظر می‌رسد این مکان ها برای استخراج خاک رس برای ساخت خانه‌ها مناسب بوده‌اند. به نظر می‌رسد در دوره‌های خشک‌تر، این مناطق هم برای جمع‌آوری روان‌آب از تپه‌ها و آب‌های زیرزمینی مورد استفاده قرار می‌گرفتند.
امروزه اطلاعات کمی در مورد تاریخ زیمبابوه بزرگ وجود دارد. حتی با وجود چنین سیستم آبی که به دقت ساخته شده، هنوز هم ممکن است که شهر به دلیل تغییرات آب و هوایی و خشکسالی از بین رفته باشد. اگرچه فشارهای اقتصادی یا سیاسی نیز می‌تواند علت نابودی آن باشد.
قبل از اینکه باستان‌شناسان بتوانند با اطمینان بگویند چه بلایی بر سر اولین شهر آفریقای جنوبی و مردم آن آمده است، باید تحقیقات بیشتری انجام شود. شاید در ویرانه‌ها درسی هم برای امروز ما باشد.
این مطالعه در «Anthropocene» منتشر شده است.
کد خبر 738783 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها تاریخ - باستان شناسی خشکسالی آب و هوا - اقلیم دانشمندان آفریقامنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: تاریخ باستان شناسی خشکسالی آب و هوا اقلیم دانشمندان آفریقا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۸۷۵۲۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آبگیری سازه‌های آبخیزداری در پی بارندگی‌های بهاری
به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای خراسان جنوبی، بارش باران‌های بهاری شب گذشته در بیشتر شهرستان باعث جاری شدن روان‌آب و تشکیل سیلاب شد.
مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری خراسان جنوبی با اشاره به وجود بیش از ۲۳۰۰ سازه آبخیزداری در سطح استان گفت: تا ظهر پنج شنبه حدود ۱۳ میلیون مترمکعب رواناب در این سازه‌ها مدیریت شده اند و با توجه به ادامه بارندگی‌ها این میزان افزایش خواهد داشت.
علیرضا نصرآبادی افزود: وجود این سازه‌ها باعث شد، حجم زیادی از سیلاب مدیریت و میزان خسارت‌های کاهش یابد.
وی با اشاره به پیامد‌های تغییر اقلیم اظهار داشت: تغییر زمان بارندگی‌ها و نیز نوع آن که شکل رگباری به خود گرفته و همچنین خشکسالی‌ها که موجب از بین رفتن پوشش گیاهی و کاهش نفوذ پذیری خاک شده است. سیلابی شدن بارش‌ها را به دنبال دارد.
وی تصریح کرد: طی این بارندگی‌ها دو بندسار که متعلق به این اداره کل نبوده، شکسته است؛ و خساراتی به بار آورده است.
نصرآبادی از شهروندان خواست قبل از ساخت بندسار با مراجعه به ادارات منابع طبیعی از مشاوره فنی رایگان همکاران این اداره کل برخوردار شوند. تا در زمان وقوع سیلاب متحمل خسارت نشوند.
وی گفت: وجود سازه‌های آبخیزداری در کنار طرح‌های نهالکاری می‌تواند شرایط منطقه را برای کاهش پیامد‌های خشکسالی و سیلاب بهینه کند.
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»